O dofinansowanie ze środków Funduszu zadań mogą ubiegać się osoby niepełnosprawne, jeżeli przeciętny miesięczny dochód rodziny, w rozumieniu przepisów o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych, pomniejszony o obciążenie podatkiem dochodowym od osób fizycznych, składkę z tytułu ubezpieczeń emerytalnego, rentowego i chorobowego, określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, oraz o kwotę alimentów świadczonych przez osoby pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym na rzecz innych osób, podzielony przez liczbę osób we wspólnym gospodarstwie domowym, obliczony za rok podatkowy poprzedzający rok, w którym składany jest wniosek nie przekracza kwoty 50 % przeciętnego wynagrodzenia na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym lub 65 % przeciętnego wynagrodzenia w przypadku osoby samotnej oraz ich realizacja umożliwi lub w znacznym stopniu ułatwi osobie niepełnosprawnej wykonywanie podstawowych, codziennych czynności lub kontaktów z otoczeniem, mogą ubiegać się:   - na likwidację barier architektonicznych – osoby niepełnosprawne, które mają trudności w poruszaniu się, jeżeli są właścicielami nieruchomości lub użytkownikami wieczystymi nieruchomości albo posiadają zgodę właściciela lokalu lub budynku mieszkalnego, w którym stale zamieszkują, - na likwidację barier w komunikowaniu się i technicznych – osoby niepełnosprawne, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności.   Dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych nie przysługuje, jeżeli: - osoba niepełnosprawna ubiegająca się o dofinansowanie ma zaległości wobec Funduszu, lub w ciągu trzech lat przed złożeniem wniosku, jest stroną umowy zawartej z Funduszem i rozwiązanej z przyczyn leżących po stronie osoby niepełnosprawnej; - osobom niepełnosprawnym, które w ciągu trzech lat przed złożeniem wniosku uzyskały odpowiednio na te cele dofinansowanie ze środków Funduszu.   2)       kopia orzeczenia o stopniu niepełnosprawności (lub orzeczenia równoważnego) Wnioskodawcy i innych osób niepełnosprawnych zamieszkałych wspólnie z Wnioskodawcą, 3)       aktualne zaświadczenie lekarskie zawierające informację o rodzaju niepełnosprawności, 4)       udokumentowana podstawa prawna zameldowania w lokalu (akt notarialny, zaświadczenie ze spółdzielni lub ADM, itp.), 5)       oświadczenie wnioskodawcy (na ustalonym formularzu) i osób zamieszkujących wspólnie z wnioskodawcą o dochodzie brutto osiągniętym w roku poprzedzającym rok złożenia wniosku, 6)       udokumentowanie dochodów wszystkich osób wymienionych w oświadczeniu, tj. w przypadku osób pracujących na podstawie umów o pracę lub prowadzących działalność gospodarczą zaświadczenie z Urzędu Skarbowego, osoby pobierające świadczenie emerytalne lub rentowe – kopię rocznego obliczenia podatku przez organ rentowy PIT-40a, osoby pobierające świadczenia z pomocy społecznej – zaświadczenie z OPS o wysokości otrzymanych świadczeń, osoby bezrobotne zarejestrowane w urzędzie pracy – zaświadczenie o statusie bezrobotnego i ewentualnych świadczeniach otrzymywanych w związku z tym, dzieci powyżej 16 roku życia – ksero legitymacji szkolnej lub zaświadczenie ze szkoły w przypadku dzieci uczących się, osoby nie osiągające żadnych dochodów nie mogące w żaden z w/w sposobów udokumentować ten fakt winny wypełnić odpowiedni druk oświadczenia pod odpowiedzialnością karną, 7)       oświadczenie pod odpowiedzialnością karną o posiadaniu 20% udziału środków własnych na realizację zadania, 8)       zgoda właściciela lokalu (bariery architektoniczne), 9)       szkic mieszkania (bariery architektoniczne), 10)    kosztorys ofertowy (bariery architektoniczne), 11)    oferty cenowe urządzeń (bariery w komunikowaniu się), 12)    oświadczenie o niekorzystaniu z innych środków.     Podstawę dofinansowania likwidacji barier ze środków Funduszu stanowi umowa zawarta przez starostę z osobą niepełnosprawną lub jej przedstawicielem ustawowym. Wysokość dofinansowania zadań wynosi do 80% kosztów przedsięwzięcia, nie więcej jednak niż do wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia. Dofinansowanie nie może obejmować kosztów realizacji zadania poniesionych przed przyznaniem środków finansowych i zawarciem umowy o dofinansowanie ze środków PFRON.  

 

 

CZY NIEPEŁNOSPRAWNI MOGĄ

KORZYSTAĆ Z OBIEKTÓW RORYWKOWO KULTUROWYCH?

O TO PRZYKŁAD TRAKTOWANIA OSÓB ON. W JEDNYM Z

WARSZAWSKICH PABÓW http://serwisy.gazeta.pl/kraj/1,34309,4234924.html

   
 

,,AKCJA" wstęp do każedego budynku. KAŻDY  BUDYNEK  Z PODJAZEDAMI, ORAZ   KOMUNIKACJA DOSTOSOWANA DO NAS.  WALCZMY O NASZE PRAWA!!!!!!!! tego chcemy... i bardzo nalegamy o nasze potrzeby aby każdy miał dostęp do budynków nie tylko zdrowy czlowiek.... a każdy obywatel naszego kraju.......                   

Drodzy użytkownicy... Kochani "Napromieniowani"...  Uważam że to forum musi odżyć.. Fora o takim charakterze i tematyce o sprawach niepełnosprawnych muszą żyć aby nas zauważono... Wiem, że nie każdy ma do tego "SMYKAŁKĘ", do wypowiadania się na forach... Wiem, że dużo z nas się boi pisać, ponieważ jesteśmy zastraszani, wyśmiewani i ignorowani... To widać na każdym kroku... Widać to po sposobie traktowania nas,  że zawsze wszystko o nas wiedzą lepiej niż my sami, wiedzą że sami nie zdołamy wiele rzeczy zrobić, wiedzą wszystko np.  że nie możemy w dużej części udać się tam gdzie chcemy a tylko tam gdzie nam pozwolą, dając nam do zrozumienia że to dla naszego dobra... Jak również dla naszego dobra nie możemy uczyć się, studiować i pracować tam gdzie chcielibyśmy, dla naszego dobra nie wolno nam pójść do restauracji, do Pubu normalnie napić się piwa, pogadać.... Bo co ludzie powiedzieliby,  że nas widziano w Pubie... Dla jego dobra damy mu 500 zł renty i niech sobie żyje... Renty, za którą nie sposób samodzielnie wyżyć. Czyżby to nazwać rentą a może raczej jałmużną taką jak żebrakowi się daje???  Czyżby to było dla naszego dobra??? Czyżby nasze "dobro" polegało na biedzie i skrajnym ubóstwie???  Czyżby dla naszego dobra nas nie chciano uczyć, zatrudniać?? Czyżby dla naszego  dobra nie jest nam dane żyć "NORMALNIE" jak ludzie z cywilizowani??? Musimy "IM" powiedzieć... "NIE"!!!  Miarka się przebrała!!! Chcemy żyć normalnie jak LUDZIE a nie jak zwierzęta.!!! Więc ja Wam piszę, co "DLA NASZEGO DOBRA" powinniśmy robić aby nas w końcu zauważono... Otóż wchodzić na nasze fora i omawiać nasze problemy związane z naszym życiem, o naszych barierach jakie spotykamy na prawie każdym metrze w naszych miastach, miasteczkach i wsiach, ponieważ tam ich jest najwięcej... Bez obaw, nie bać się, bo jesteśmy na naszych forach wśród nas, nie zamkną nas... A po szczegółowym opisaniu tych naszych spraw na naszych forach...Wchodzić na internetowe strony medialne, takie jak na internetowe strony gazet ogólnokrajowych oraz na ich fora, na internetowe strony telewizyjne  tj. TVP, TVP regionalne, na internetowe serwery telewizji kablowej, na serwery radiowe, pisać petycje do sejmików miejskich, powiatowych  wojewódzkich, nie każdy na własną rękę a wszyscy, np. w jednym mieście dzieje się komuś z naszego forum krzywda, to wszyscy omawiają daną sprawę na naszym forum a później idą na strony medialne tej miejscowości lub powiatu bądź województwa  zamieszkania naszego kolegi bądź koleżanki i tam wszyscy solidarnie robimy "ZADYMĘ" ponieważ każdy ma lub będzie miał coś do załatwienia w sprawie "NORMALNEGO" życia w miejscu zamieszkania  i u każdego robić będziemy podobną  "ZADYMĘ".. W zadymach tych będziemy pokazywali tym gnuśnym urzędasom że pomimo wszystko potrafimy się z organizować, tak jak muszkieterowie mawiali: Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego.... Związku z powyższym apeluje do Was, kochani "NAPROMIENIOWANI" o SOLIDARNOŚĆ i ODWAGĘ... Uważam to za jedyną i najsłuszniejszą drogę do osiągnięcia celu, zlikwidowania wszelkich barier   z naszego życia, abyśmy mogli korzystać w należytym stopniu z obywatelskich praw i naszych przywilejów ponieważ choćby pousuwali wszystkie bariery to i tak nasza niesprawność da nam we znaki.....      
Rząd chce kar za dyskryminację niepełnosprawnych
Jarosław Stróżyk 19-09-2008, ostatnia aktualizacja 19-09-2008 05:43

Samorządy będą płacić za remont albo budowę obiektów bez udogodnień dla osób kalekich

– W Polsce dochodzi bardzo często do nieprzestrzegania praw obywatelskich osób niepełnosprawnych – uważa Jarosław Duda, pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych. Jako przykład podaje artykuł „Rz”, w którym ujawniliśmy, że ośrodki badania opinii publicznej nie dopuszczają osób z niepełnosprawnością do niektórych badań focusowych.

– Chcemy to zmienić, dlatego przygotowujemy się do wprowadzenia ustawy antydyskryminacyjnej – mówi Duda.

Ma ona nie gwarantować prawa osób niepełnosprawnych, ale też wprowadzi sankcje za ich nieprzestrzeganie. – Gdyby np. Warszawa chciała wymieniać autobusy i zamiast kupić pojazdy niskopodłogowe, kupiła tańsze zwykłe, to za takie zachowanie byłaby sankcja. I to na tyle wysoka, że nie opłacałoby się kupować autobusu nieprzystosowanego dla osób niepełnosprawnych – tłumaczy Duda. Liczy, że nowe prawo zacznie obowiązywać od stycznia 2010 roku. Prace nad ustawą już trwają. Swój projekt przygotowało Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji. – Zmiana prawa jest niezbędna – mówi prezes stowarzyszenia Piotr Pawłowski.

MSWiA zwiększyło karę za parkowanie na miejscach dla niepełnosprawnych do 500 zł

– Niedawno wyremontowano Krakowskie Przedmieścia w Warszawie. Nie wprowadzono, żadnych ułatwień dla osób z niepełnosprawnością. Po wejściu w życie takiej ustawy nie będzie to już możliwe.

Stowarzyszenie konsultuje swoje propozycje z różnymi organizacjami. – Gotowy projekt chcemy wręczyć panu premierowi 3 grudnia, czyli w Światowym Dniu Osób Niepełnosprawnych – zapowiada Pawłowski.

Ustawa to niejedyna propozycja rządu. – Chcemy skończyć z tzw. pułapką rentową, czyli sytuacją, w której renciści nie podejmują pracy w obawie przed utratą świadczeń – mówi Duda.

Rząd przeznaczy też dodatkowe środki na aktywizację zawodową osób dotkniętych kalectwem. Wczoraj MSWiA przedstawiło propozycje dotyczące karania za parkowanie w miejscach dla niepełnosprawnych. – To będzie kosztować od 1 października 500 zł i 5 punktów karnych – powiedział wicepremier Grzegorz Schetyna. Przygotowywane są także zmiany, które umożliwią odholowywanie samochodów parkujących na tych miejscach.

Rozmowa z Jarosławem Dudą Pełnomocnikiem Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych

Czy osoby niepełnosprawne są w naszym kraju dyskryminowane?

W Polsce dochodzi bardzo często do nieprzestrzegania praw obywatelskich osób niepełnosprawnych. My budujemy nawet katalog absurdów i praktyk dyskryminacyjnych do jakich dochodzi. Na przykład jeden z komendantów powiatowych policji wydał instrukcję, że osoba z niepełnosprawnością nie może obsługiwać policyjnego monitoringu. Czyli jeśli ktoś ma np. chore nogi nie może pracować oglądając obraz z policyjnych kamer. Przecież to absurd. I takich sytuacji jest całe mnóstwo wystarczy przypomnieć ostatnio opisaną przez "Rz" sprawę niedopuszczania przez ośrodki badania opinii publicznej osób niepełnosprawnych do niektórych badań grupowych.

Jak z tym walczyć?

W tej chwili można jedynie te sprawy nagłaśniać. Amerykanie, Brytyjczycy i inne kraje europejskie dawno temu uchwaliły ustawy antydyskryminacyjne, które pozwalają zdecydowanie reagować. My też chcemy uchwalić polską ustawę antydyskryminacyjną, która zagwarantuje przestrzeganie praw osób niepełnosprawnych.

Co taka ustawa zmieni?

Nie tylko będzie gwarantować prawa osób niepełnosprawnych ale też wprowadzi sankcje za ich nieprzestrzeganie. Gdyby np. Warszawa chciała wymieniać autobusy i zamiast kupić pojazdy niskopodłogowe kupiła zwykłe bo są tańsze, to za takie zachowanie byłaby sankcja. I to na tyle wysoka, że nie opłacałoby się kupować autobusu nieprzystosowanego dla osób niepełnosprawnych. Chciałbym, żeby ta ustawa weszła w życie od stycznia 2010 roku na razie trwają intensywne konsultacje ze środowiskiem osób niepełnosprawnych w tej sprawie.

A co z bezrobociem wśród osób niepełnosprawnych, w Polsce pracuje ich wyjątkowo mało.

To prawda ze wskaźnikiem zatrudnienia na poziomie 17 proc. plasujemy się na jednym z ostatnich miejsc w Europie. W wielu krajach Unii pracuje nawet ponad 40 proc. osób z niepełnosprawnością. Ale o czym my mówimy skoro nawet państwowe instytucje nie potrafią dać dobrego przykładu innym. Ministerstwa, samorząd, ZUS, KRUS i inne urzędy mają obowiązek zatrudniania pewnej ilości osób niepełnosprawnych. Ale idą na łatwiznę. Wolą w swoich budżetach wpisać pewną kwotę sankcyjną np. 20 milionów złotych za niezatrudnianie niepełnosprawnych którą przesyłają do PFRON. I niech fundusz martwi. To pytam, gdzie mają pracować niepełnosprawni jak nie w tego typu instytucjach? Wspólnie z Ministerstwem Fnansów szukamy rozwiązania tego problemu tak aby kwota sankcyjna zostałą wpisana w budżet płacowy danej instytucji mobilizując do zatrudniania osób niepełnosprawnych.

Jakie jeszcze rząd podejmie działania by poprawić sytuację niepełnosprawnych na rynku pracy?

Osoby niepełnosprawne w Polsce żyły i nadal żyją w tzw. pułapce rentowej tzn. dostają świadczenia . Nie są aktywne zawodowo, przez co również społecznie. Chcielibyśmy odejść od systemu, który przez lata premiował bierność osób niepełnosprawnych . Aby nie bały się one podejmować wyzwań, które je zaktywizują. Chcemy wprowadzić możliwość jednoczesnego pobierania renty oraz podejmowania pracy, bez obawy że już przyznana renta zostanie im odebrana. Osoby z niepełnosprawnością muszą przestać się bać podejmować pracę. Od stycznia rusza też program "Praca". Na wzór brytyjski będziemy chcieli przeznaczamy znaczące środki na specjalistyczne agencje zatrudnieniowe. Mają one wyłowić ze środowiska osobę z niepełnosprawnością, zmotywować ją do podjęcia pracy. Muszą też znaleźć, odpowiednie do kwalifikacji, miejsce pracy a następnie monitorować przez pół roku jej aktywność zawodową służąc pomocą przy rozwiązywaniu ewentualnych problemów.

 

 

 Cieszę się że jesteście ze mną... Chciałbym przedstawić sprawę wykorzystując jeden post z mojego forum http://duetkolezenski.phorum.pl/index.php napisanego przez jednego z użytkowników tego forum..

"NP. PRAWO BUDOWLANE"

Wyrażenie "likwidacja barier architektonicznych" robi w Polsce od kilku lat dużą karierę. Stało się modnym hasłem i niemal znakiem rozpoznawczym wszystkich, którzy chcą podkreślić swoje zainteresowanie rozwiązywaniem problemów osób niepełnosprawnych. A należy on do najważniejszych.

Trudno mówić bowiem o integracji społecznej osoby niepełnosprawnej, jej aktywności lub choć częściowej samodzielności, jeśli nie może ona wyjść z domu, dostać się do urzędu, zakładu pracy, pójść do wybranej szkoły, zatrzymać się w hotelu, czy pojechać pociągiem. Ale nikt też nie może zaprzeczyć, że fatalnie jest nadal.

Zwłaszcza w małych miejscowościach i na trenach wiejskich.

Nikt nie może zaprzeczyć, że w ciągu ostatniej dekady wiele zrobiono, aby niepełnosprawni mogli w większym niż dotąd stopniu uczestniczyć w życiu społecznym. Dzięki już zlikwidowanym barierom architektonicznym możemy wyjść z domu, podjąć pracę, pójść do kina, do urzędu, rozpocząć studia, zobaczyć Wieliczkę, Zamek Królewski w Warszawie czy wjechać na plażę.

Nie wszyscy jednak; większość z nas siedzi jak przyspawana do czterech ścian. Zamiast na parterze, mamy mieszkanko na piętrze. Dom jest niedostosowany do naszych potrzeb i co moment pułapki jego uświadamiają nam, że jesteśmy chorzy, że czegoś nie potrafimy. Działają na nas zniechęcająco i choćbyśmy chcieli oderwać się od posępnych myśli, nie dają nam o nich zapomnieć.

Nie dają choćby wąskie drzwi do łazienki. Uniemożliwiają dotarcie do niej wózkiem. A także zbyteczne progi pomiędzy pokojami, które sprawiają, że przejazd z jednego do drugiego staje się katorgą i ryzykowną przeprawą. A gdy chcemy wyjechać z mieszkania, schody i dziury po czymś, co z uporem nazywane jest asfaltem, nierówne płyty chodnika oraz krawężniki wysokie na pół chłopa stają się przysłowiową drogą przez mękę.

Coraz częściej na ulicy, w urzędach, sklepach, kinach, restauracjach, muzeach i kościołach widać niepełnosprawnych. To w dużych aglomeracjach. Natomiast po wsiach odepchnięci przez rodzinę i opiekę społeczną, tkwią we wstydliwym ukryciu.

Trzymani w jakichś obskurnych norach, w nieludzkich warunkach, w bezpiecznej odległości od ciekawskich sąsiadów zza płota pokutują za grzechy tych, co sami powinni tam żyć.

Od kilku lat niektórzy z nich powoli wychodzą ze swoich domów. To w dużej mierze zasługa już usuniętych barier architektonicznych.

Choć wiele w tej sprawie już zrobiono, a zmiany zauważają wszyscy, Polska wciąż znajduje się na początku drogi. Pozostaje jeszcze bardzo wiele do naprawienia.

Mimo, że mamy tyle ustaw, przepisów i rozporządzeń, które obligują do dostosowania obiektów dla nas, osób niepełnosprawnych, wystarczy przyjrzeć się dworcom, hotelom, wejściom do urzędów, kawiarń i salonów sztuki, by dostrzec ich architektoniczne niedoróbki.

Wiązaliśmy i nadal wiążemy nadzieję na znaczną poprawę dostępności do budynków. Szczególnie z Prawem Budowlanym, które weszło w życie w styczniu 1995 roku, czyli 11 lat temu. Lecz wiązaliśmy te nadzieje z prawem p r z e s t r z e g a n y m.

To, z czym spotykamy się codziennie, prawem nie jest, lecz jego dowolną interpretacją. W odniesieniu do nowych budynków nakazuje ono takie ich projektowanie i budowanie, by zapewniały dostęp poruszającym się na wózkach inwalidzkich. Natomiast w stosunku do obiektów wzniesionych przed 1995 rokiem obowiązuje akt wykonawczy, jakim jest Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki oraz ich lokalizacja.

Podczas przebudowy, rozbudowy, odbudowy, a nawet przy zmianie sposobu użytkowania, muszą być udostępnione także niepełnosprawnym. Muszą. Ale czy są? Te same przepisy występują także w znowelizowanych przepisach Prawa Budowlanego oraz w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury.

Osoby niepełnosprawne domagają się akceptacji takimi, jakie są, a nie takimi, jak wydaje się społeczeństwu, że być powinny. Teoretycznie posiadają te same podstawowe prawa obywatelskie, co zdrowi, jednak w praktyce napotykają na trudności w ich realizowaniu. Prawa obywatelskie są istotnie związane z pełnym uczestniczeniem obywatela w życiu społecznym, a wyrównanie szans jest głównym elementem koniecznej zmiany zorganizowania ludzi.

Tylko wtedy położy się fundamenty pod c a ł k o w i t ą integrację z resztą społeczeństwa.
_________________

 

Zobacz (kliknij tu...)Odpowiedź na pytanie, Czy prawi budowlane jest należycie przez urzędasy respektowane??? zobacz także to (kliknij tu....)    
RóWNOśó W KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wyrażona została zasada równości. Norma konstytucyjna stanowi, że wszyscy są wobec prawa równi, że wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne, że nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny. Zasada równości należy do fundamentalnych zasad demokratycznego państwa prawa. Wielu autorów utożsamia ją wręcz z zasadą sprawiedliwości należącą do kanonu samej idei prawa. Zasadę równego traktowania przez normy prawa wszystkich ludzi i wynikający z niej zakaz dyskryminacji odnieść trzeba przede wszystkim do osób niepełnosprawnych. Inny przepis Konstytucji RP za źródło wszystkich wolności i praw uznaje przyrodzoną i niezbywalną godność człowieka (art. 30), każdego człowieka, bez względu na jego indywidualne cechy psychofizyczne. Konstytucja RP w art. 68 ust. 3 nakłada na władze publiczne obowiązek zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej osobom niepełnosprawnym. W końcu należy wymienić art. 69 Konstytucji RP, który nakłada na władze publiczne obowiązek określenia w ustawie pomocy dla osób niepełnosprawnych w zabezpieczeniu ich egzystencji, przysposobieniu do pracy oraz komunikacji społecznej. Studiując Konstytucję można stwierdzić, że sytuacja prawna osób niepełnosprawnych jest w Polsce uregulowana wręcz wzorcowo. Rzeczywistość, niestety, jest inna, o czym może świadczyć codzienna poczta trafiająca do Biura Rzecznika Praw Obywatelskich. Zarówno obowiązujące przepisy o charakterze ustawowym, a w jeszcze większym stopniu przepisy wykonawcze nie były w stanie zapobiec faktycznej dyskryminacji osób niepełnosprawnych. Jeżeli nawet w normach prawnych nieczęsto spotyka się rozwiązania jawnie dyskryminujące, to codzienna rzeczywistość jakże często przedstawia przykłady faktycznej dyskryminacji osób niepełnosprawnych. Z dyskryminacją spotykamy się przy zatrudnianiu osoby niepełnosprawnej, zabezpieczeniu jej konkurencyjności na rynku pracy. Nie lepiej jest w dostępie do szkolnictwa publicznego i integracji społecznej. Osoba niepełnosprawna ma zasadnicze trudności w uczestniczeniu w życiu publicznym, w korzystaniu z dóbr kultury, w dostępie do komunikacji. Nawet sala posiedzeń plenarnych polskiego Sejmu nie jest przystosowana do udziału w posiedzeniach osób niepełnosprawnych. Stworzenie właściwych warunków prawnych i finansowych dla realizacji konstytucyjnej zasady równości jest obowiązkiem władz centralnych. Problem zlikwidowania przejawów faktycznej dyskryminacji osób niepełnosprawnych jest przede wszystkim zadaniem samorządu terytorialnego. Organy samorządu terytorialnego powinny oprzeć się na organizacjach obywatelskich, coraz śmielej podejmujących się zwalczania przejawów dyskryminacji. Konieczne jest opracowanie programów wprowadzających w życie w szczególności art. 68 ust. 3 i art. 69 Konstytucji RP. Programy takie są potrzebne zarówno na poziomie ogólnopolskim, jak i na poziomie powiatu, a nawet gminy. Obserwując wielki potencjał tkwiący w organizacjach obywatelskich można mieć nadzieję, że szybko uzyska się poprawę stanu przestrzegania praw człowieka i obywatela w stosunku do osób niepełnosprawnych. Opracowany przez Fundację Fuga Mundi zbiór międzynarodowych dokumentów dotyczących osób niepełnosprawnych powinien dobrze posłużyć przyjęciu i wdrożeniu w naszym kraju rozwiązań w lepszym stopniu zabezpieczających osoby niepełnosprawne przed dyskryminacją. źródło: http://www.ue.ffm.pl/g5_2.php

  problemy arhitektoniczne ciąg dalszy, akcjia "bodynek  "   

 

Akcja obejmuje każdy budynek użytku publicznego, który nie jest odpowiednio dostosowany
do wymagań osób niepełnosprawnych.Mamy tu na myśli brak podjazdów, wind, podnośników
oraz niedostosowań wewnętrznych.
Czekamy na Wasze zdjęcia które możecie wysłać na adres:

antybudynek@gmail.com 

Prosimy o załączenie opisu do wysyłanych zdjęć.

Przy wysłaniu zdjęć prosimy o opisanie szczegółowe każdego z nich,
w celu zweryfikowania adresu niedostosowanego budynku
widocznego na wysłanej fotografii oraz o opisanie formy niedostosowania.

Fotografie bez opisów nie będą publikowane !
Autorom zdjęć zapewniamy całkowitą anonimowość !

Oprócz zdjęć czekamy także na Wasze opinie i propozycje dotyczące akcji.
Najciekawsze opublikujemy w dziale który powstanie wkrótce dla Was.

W Polsce istnieje mnóstwo budynków użytku publicznego które nie są dostosowane do osób niepełnosprawnych Wiele sprawnych osób nie zwraca na ten fakt kompletnie uwagi !

TY NIE MUSISZ BYĆ OBOJĘTNY TAK JAK INNI! WYSTARCZY, ŻE W SWOIM MIEŚCIE ODNAJDZIESZ TAKI BUDYNEK I ZROBISZ MU ZDJĘCIE PRZYŁĄCZ SIĘ DO NASZEJ AKCJI SPOŁECZNEJ ZAPRASZAMY.  

         NIEPEłNOSPRAWNI NIE MUSZA, CZEKAĆ  AŻ KTOŚ ICH WNIESIE PO SCHODACH LUB POPROWADZI PO SCHODACH.